Sene 91( hangi 91 diye espri yapanlar olur diye 1091 Artuk Bey'in öldüğü sene ) Ağustos ayında doğmuşum. İş hayatında ilk deneyimim 6 yaşımda falan tekel bayide çalışmaktı. Sonrasında berberinden kuyumcusuna, yemekçisinden telefoncusuna kadar 19 yılda birçok yerde çalıştım. Çok göçebe bir aile olduğumuzdan ilkokul 2.sınıfı 5 okulda tamamladım .Babam ben 9 yaşındayken yurt dışına gidince, ailenin en büyük çocuğu olarak tüm sorumluluklar ufak ufak omzuma binmeye başlayacaktı. Lakin öyle de oldu...

Ticaret ile ilk tanışmam da 8 yaşındayken İstanbul'da yaşadığımız senelerde gerçekleşti. Ben Akkapı ( Adana ) çocuğuyum. Ticaret yapmak kanımda var. Baktım İstanbul veletleri ne uçurtma yapabiliyor ne de kağıttan gemi falan. Bakkallardan topladım eski gazete, dergi vs. bütün gece kağıttan uçurtma ve gemi yaptım . Ertesi gün patladı satışlarrrr:):):) Sonra evdekilerde yardım etti tam uçurtmalar kralı olacakken Adana'ya geri döndük çünkü 17 Ağustos depremi bizi baya olumsuz etkiledi...Adana'ya döndükten sonra da yine uçurtma yapıp sattım, sonra sattığım uçurtmalarla traşa girip( havada iki uçurtmanın kavgası diyelim ) düşürdüm, sonra aynı uçurtmayı bir daha sattım falan.... :)

Bilgisayarla ilk tanışmam 15 yaşındayken oldu. Para biriktirdim ve masaüstü bir bilgisayar aldım. Daha Windows'un ne olduğunu bilmezken tek derdim format atmayı öğrenmekti. :) Bilgisayarı format manyağı yaptım ama öğrendim neticede.Sonrasında diyar diyar gezdim format çeke çeke. Artık tövbeliyim kendi bilgisayarıma bile atmıyorum.

Format atmayı falan öğrenmişim, klavyede hızlı hızlı yazıyorum yani az da olsa kapmışım bilgisayardan bir şeyler. Sonra dedim ki ya arkadaş bu web siteleri nasıl yapılıyor ? Bedava hazır siteler, forumlar başladım araştırmaya. Yüzlercesini kurdum sildim. Bir gün komşularla oturuyoruz laf arasında web sitesi lazım gibi bir şeyler duydum . Hemen atladım abla ben yaparım falan. Komşumuzun da gelinlik vs. satan bir dükkanı var.Her neyse işi aldım ama nasıl yaparım zerre fikrim yok.Sabah okula, okuldan işe ( o aralar kuyumcuda çalışıyorum.) geceleri de siteyi yapmak için cebelleşiyorum. Allem ettim kullem ettim bir şekilde bitirdim . Neyse teslim ettim bir baktım 100 lira verdi komşumuz. İşte o 100 lira hayatımda bir çok şeyi değiştirdi diyebilirim . Benim artık hayatım bu sektör ekseninde olacaktı....

Ufak tefek web sitesi tasarımları yapmaya devam ederken bu iş hakkında eğitim almaya karar verdim . Ancak aklım işin biraz daha tasarım kısmına kaydı. Grafik tasarım daha çekici gelmeye başladı ve Bilge Adam'da grafik tasarım eğitimi almaya başladım. Sağolsun Levent hocam baya yardımcı oldu. Sonrasında işin mutfağında neler oluyor diye merak ettim ve bir dijital baskı merkezinde çalışmaya başladım. Matbuu tasarımlar, cam giydirme, folyo sıvama, kanvas tablo gibi bir çok uygulamayı öğrendim. Orada da bana yardımcı olan İbrahim ve Kenan abime teşekkürlerimi iletiyorum. Ancak işin bu kısmı beni çok tatmin etmedi. Ve tekrardan web tasarım alanına yöneldim...

Üniversiteye başlamışım ( Çukurova Ekonometri ), işi bırakmışım, içim kıpır kıpır kafamda tek soru " Acaba ne iş yapsam ?" . Tabi ki kendi işimi yapmalıyım, tabi ki ofis açmalıyım, tabi ki borca girmeliyim :). Neyse 3 arkadaş toplandık ( ben, Ozan, Kartal ). Allah var güzel gaza getirdik birbirimizi. Gözümü açtığımda muhasebicide şirket açılışı için konuşuyorduk. Yanlış anlaşılmasın cebimde 5 lira falan var. Dükkan kirası, ofis malzemeleri, açılış masrafları vs. 12 bin lira gibi bir maliyet çıktı. Ömrümde bir arada görmedim :). Nasıl oldu bilmiyorum ama açtık bir şekilde. Adı Güç-net. İlk 2 ay Pes turnuvaları yapıyorduk. Ama yastığa başımı koyduğum her gece kara kara düşünüyordum. Allah yüzümüze baktı 2 ay sonra işler yoluna girmeye başladı. Fazladan mesai yaptığımız günlere kadar geldik... Sonra mı ? Sonrasını sormayın... Tuhaf bir hırsızlık vakası, eşyalarımızla birlikte umutlarımızı da çalıp gitti bir hırsız...

Bu ne saçma başlık arkadaş diyenler olabilir. Olsun da zaten.Neyse Güç-net'te işler oturmaya başladıktan sonra İnönü'deki son derbiye gidelim dedik. Beşiktaş - Fenerbahçe maçına. Maç bitti her şey güzel hava alanına giderken dondurmalı irmik helvası satan bir stand gördüm çok dikkatimi çekti. Hemen gittim bir adet aldım. 3 liraydı sanırım son paramı verdim oradan hatırlıyorum. Ben uçakta işi çoktan tasarladım tek sıkıntı sermayeydi yine. Adana'ya geldik bir kaç arkadaşımla bu durumu paylaştım çünkü tek başıma yapacak gücüm yoktu. Velhasıl üniversiteden bir arkadaşımla bu işi ortak yapmaya karar verdik. İstanbul'a işi bağlamak için tekrar gittik. Ve İstanbul dışına ilk bayiliği biz aldık. Adana'ya bu ürünü ilk kez biz sunduk . Havamızdan geçilmiyor tabi. Her şey güzel ta ki açılışımızın ertesi günü bizim Güç-net'e hırsız girene kadar. Güç-net kapandı artık. Tek işim "Buyurunnnn Dondurmalı İrmik Helvasııı!" diyerek satış yapmaktı . Başlıkta buradan geliyor . Bu işte iyi güzel hoştu ama kötü bitti... Yine zarardayım... Eksiler büyüyor...

Güç-net kapandı, dondurmalı irmik helvası iflas etti, param yok, borcum çok, keyfim yok, derdim çok. Bir ciğerci de komilik yapıyorum. Üzerimde inanılmaz bir pişmanlık, en çok kullandığım kelime "keşke". Çevremdeki herkes "aman biz demiştik", "etin ne budun ne" , "iş kurmak senin neyine" . Bu vatandaşlar işleri kurarken de "helal olsun be sana"diyorlardı. Hayatta en çok bunlardan gıcık aldım.Ama bir patlama da yapmam lazım . Ciğercinin sahibi bir gün şakayla karışık sana yan taraftaki dükkanı tutalım ufak bir cafe açalım dedi.Benim aşçılık yaptığımı biliyor. Allah var yemek konusunda iyiyimdir. Bende ciddiye aldım işi son kozumu da böyle oynayayım dedim. 3-4 ay sonra Cafe Totti'yi açtık. İş olsun diye gerçekten her şeyi yaptım... Reklam, özveri, lezzet, kampanya, ikram, yenilik... Saat sabah 7'de açıyorduk, gece bazen 2'de eve gidiyordum. Para gitmesin diye otobüse dahi binmiyordum... Olmadı... Bu da olmadı...Sonuç hüsran... İş yok ve 40-50 bin civarı borç var... Evimiz kira, faturalar... Falan filan...

Baktım olmuyor bende bakmadım. Vazgeçtim girişimden, ticaretten şundan bundan. Ömrümde ilk kez kariyer.net'te ilan bakmaya başladım. Şanslıyım ilk başvurduğum yer hemen görüşme talep etti. Gidecem görüşmeye de otobüs param yok. İşte o gün bana 5 lira borç veren Taylan kardeşim, adamın dibidir. Neyse görüşmeye gittim Polo Tasarım ile, çokta bir şey konuşmadık. Yaptığım işlerden bir kaçını gösterdim . Sonra patron ile görüştüm. Yarın başla 1 hafta deneyelim dedi ve 1 proje verdi. Bende elimden gelen her şeyi yaptım ve iyi bir başlangıç gerçekleştirdim. Artık Polo Tasarım'da web tasarımcı olarak sigortalı bir çalışandım. İlk 1 hafta dolmuş param olmadığı için 1 saat 20 dakikalık yolu yürüyerek gittim geldim. Kendimi acındırmıyorum ama acıyan varsa iban yollayabilirim. Aradan biraz zaman geçti baya alıştım . Sağolsun tüm iş arkadaşlarım çok yardımcı oldular . Patronumuz Rıza bey ile abi kardeş gibiydik. Kısa bir süre sonra farkettim ki Adana'nın hatta bölgenin en iyi ajanslarından biri burası. Ve uzun vadeli planlar kurmaya başladım burada...

Polo'da yaklaşık 1 yılı geride bıraktım. Kendime ciddi yatırım yaptım ve hep daha iyisini yapmaya çalıştım. Ama web tasarım alanında işin çivisi çıkmıştı artık.Facebook reklamları, adwords vs. çok ilgimi çekmeye başladı. Önce Google Adwords öğrenmeye başladım . Partner sınavlarına girdim ve sertifikamı aldım. Sonra çaldım Rıza beyin kapısını; Rıza bey ben web tasarımcı değil dijital pazarlama uzmanı olmak istiyorum dedim. Hemen olmasa da ufak ufak o alana kaydırdı Rıza bey beni. Sunum yapmaya, reklam çıkmaya, raporlar oluşturmaya falan başladım. İşi çok benimsedim ve dijital pazarlama müdürü pozisyonuna geldim. Bir çok kampanyada yer aldım . Her kampanya bana bir şeyler öğretti. Bu anlamda Polo Tasarım büyük şeyler kattı bana. Teşekkürü borç bilirim.

E-ticaret hep beynimin köşesinde, hep en uç noktadaydı benim . Bir kaç ufak girişimde yer aldım. Ama tesadüf eseri Erkam ile tanıştıktan sonra "Laminta" adında nur gibi bir E-ticaret sitemiz oldu. Logosuna kadar her şeyine dahil olmaya çalıştım. Erkam İstanbul'da öğrenci evinde siparişlerle uğraşırken ben de reklamlar, tasarımlar , pazarlama vs. ile boğuşuyordum.Geceleri Google Analytics'e karşı çaylarımızı yudumlayıp, sepetim sayfasına girenleri görünce gözlerimizdeki dolar işaretlerine hakim olamıyorduk. Laminta kısa zamanda büyük yol kat etti. Öyle ki İstanbul Merter'de ofis ve depo açtık. Yeni çalışma arkadaşlarımız oldu falan... Hala da son hızıyla büyümeye devam ediyor. Diğer girişimim ise Cemil kardeşim diğer bir tabir ile ortağım ile yürüttüğümüz "Tesbihizade". Cemille laf arasında acaba ne satabiliriz diye düşünürken, bana tesbih satalım talep çok dedi. Ya bi git Allah aşkına dedim yalan yok.Sonra aldı beni tesbih toptancılarına götürdü. Adamlarla görüşmek için sıra bekledik. O dakika dedim ki " Cemo sitenin adı ne olsun ?". Neyse Tesbihizade gibi alengirli ve oturaklı bir isim bulduk . Sitemizi açtık. Ürün stoğumuzu yaptık. Cemil siparişleri göndermek ile sorumluyken ben de yine reklamlarla siteyle vs uğraştım. Aynı zamanda ikimizinde çalıştığı bir işi varken kolay olmadı . İşimizin arasında hiçte fena sayılmayacak adetlere ulaştık. Sonuç olarak iki farklı sektörde büyük tecrübeler edindiğim iki site de yaşamaya devam ediyor. Allah uzun ömürler versin :):)

Tüm bu olup bitenlerden sonra 2016 yılının Ağustos ayında Polo Tasarım'dan ayrıldım. Zaten yıllardır istediğim şey kendi başıma özgürce çalışmaktı. Şuan hem sosyal medya danışmanlığı, hem de e-ticaret konusunda elimiden geldiğince hizmet vermeye çalışıyorum. Sabit bir mekanım yok :) İş olmasına gerek yok muhabbet etmek isterseniz de bir mail ya da bir telefon kadar yakınım... İşimi çok seviyorum...